بررسی آنتی ژن های لکوسیت انسانی (کلاس i,ii) در مبتلایان به هیداتیدوز

مقدمه: تفاوت در حساسیت و مقاومت به ابتلا و عود در بیماری های عفونی از جمله کیست هیداتیک و آلوئولار در حیوانات وانسان دیده شده است که به دلیل تفاوت در فاکتورهای فردی و پاسخ های ایمنی، مبتنی بر تفاوت در ژن های کد کننده آنتی ژن های لوکوسیت های انسان(hla) و یا حیوان، می باشد. هدف از این تحقیق شناسایی hla در منطقه است که در ایجاد مقاومت یا حساسیت به آلودگی کیست هیداتیک نقش دارند. روش کار: در این مطالعه تحلیلی (مورد - شاهدی) از 60 بیمار مبتلا به کیست هیداتیک که کیست های تشخیص داده شده و یا جراحی شده داشتند و 30 فرد سالم خون گیری به عمل آمد و نمونه ها به روش لنفوسیتو توکسیسیته آزمایش شدند. ابتدا کیت های تشخیصی با آنتی سرم های اختصاصی هر آنتی ژن (28 آنتی ژن) توسط محقق تهیه و سپس لنفوسیت ها جداسازی گردید. برای شناسایی آنتی ژن های کلاس ii با استفاده از ستون نایلون وول لنفوسیت های b‏ جدا گردیدند. پس از اتمام مراحل مختلف واکنش و رنگ پذیری و تثبیت با فرمالین و بر اساس مورفولوژی سلول ها نتایج با میکروسکوپ invert خوانده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با محاسبه نسبت شانس (or)، خطر نسبی (rr)، کسر پیش گیری کننده (pf)، کسر علیتی (af) و آزمون کای دو صورت گرفت. نتایج: hla کلاس i به تعداد 18 آنتی ژن و hla کلاس ii به تعداد 10 آنتی ژن در دو گروه بیمار و سالم بررسی شد. نتایج حاصله نشان داد که hla-a1 با اختلاف معنی داری در گروه بیماران بالاتر است(05/0 p<) و دارندگان این آنتی ژن استعداد بیشتری در ابتلا و رشد کیست دارند. در مقابل فراوانی hla-a10 در افراد سالم شیوع بالاتری داشت(05/0p<) که نشان دهنده نقش پیش گیرنده آن در ابتلا افراد به بیماری کیست هیداتیک است. سایر آنتی ژن های بررسی شده در دو گروه علی رغم تفاوت در برخی از آنها، اختلاف معنی دار نداشتند و برای بررسی دقیق تر مطالعات مولکولی لازم است. نتیجه گیری: در دارندگان آلل hla-a1 امکان استقرار و رشد کیست در صورت مواجهه با عامل بیماری بیشتر از افراد فاقد این آلل می باشد و این افراد استعداد بیشتری در ابتلا به کیست هیداتیک دارند. در حالی که در دارندگان hla-a10 امکان استقرار و رشد کیست در صورت مواجهه با عامل بیماری کمتر از افراد فاقد این آلل می باشد و این آنتی ژن در این افراد نقش پیش گیرنده در برابر کیست هیداتیک دارد.